انواع ریزش مو

انواع ریزش مو

ریزش موی آندروژنیک طرح مردانه

ریزش موی مردانه شایعترین فرم ریزش مو است و در مردان مستعد از نظر ژنتیکی ایجاد می‌شود.

ریزش موی آندروژنیک در مردان ۲۰ تا ۳۰ سالگی به صورت ریزش تدریجی مو عمدتا در نواحی ورتکس (کله سر) و پیشانی-

گیجگاهی آغاز می‌شود طاسی در مردان بیماری نیست ، بلکه پاسخ فیزیولوژیک ایجاد شده بوسیله هورمونهای آندروژنی در افراد

مستعد از نظر ژنتیکی است

در ۴۶% مردان بین ۵۰-۲۰ سال طاسی در مناطق پیشانی و گیجگاهی اتفاق می‌افتد.

فرورفتگی مثلثی شکل پیشانی- گیجگاهی بطور طبیعی در اغلب مردان جوان و زنان پس از بلوغ رخ می‌دهد.

اولین نشانه‌های طاسی افزایش فرورفتگی پیشانی- گیجگاهی همراه فرورفتگی وسط فرونتال است.

نتیجه آن ریزش مو در ناحیه گرد روی ورتکس می‌باشد و تراکم مو در قسمت بالای اسکالپ گاهی به سرعت کم می‌شود.

انواع ریزش مو

ریزش موی آندروژنیک طرح زنانه

ریزش موی منتشر ، پیشرونده و مزمن در زنان پس از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی مکررا یک شکایت مطرح شده است.

این زنان معمولا دوره قاعدگی طبیعی دارند و هیچ اختلالی در معاینه بالینی ایشان بدست نمی‌آید.

بررسیها نشان داده‌اند که در بعضی از اینها سطح سرمی هورمون دهیدرو – اپی آندروسترون سولفات DHEA-S که نوعی هورمون

آندروژنی آدرنال است، بالاست.

به همین علت ریزش موی آندروژنیک آدرنال هم می‌گویند.

اغلب زنان مبتلا به ریزش موی منتشر دچار کاهش تدریجی مو در قسمت مرکزی اسکالپ (رویشگاه موی سر) با حفظ خط رویش

طبیعی بدون فرورفتگی پیشانی- گیجگاهی می‌گردند.

انواع ریزش مو

ریزش موی آره‌آتا یا منطقه‌ای

از شایعترین علل ریزش مو است، ریزش ناگهانی و بدون علامت مو در یک یا چند ناحیه کاملا مشخص و معمولا گرد که اغلب در سن

زیر ۴۰ سال دیده می‌شود.

ساقه مو در این بیماری به خوبی شکل نگرفته و در هنگام رسیدن به سطح می‌شکند.

رشد دوباره مو در عرض ۱ تا ۳ ماه شروع می‌شود.

ضایعه اغلب منفرد و کوچک است ، ولی ممکن است متعدد یا بزرگ باشد و یا تمام سر (آلوپسی توتالیس) و سراسر بدن (آلوپسی

یونیورسالیس) را گرفتار کند.

ریزش موی تریکوتیلومانیا

کندن مو با دستکاری که به صورت تیک یا عادت آگاهانه یا ناآگاهانه و بیشتر در کودکان ، افراد سنین بلوغ و زنان دیده می‌شود.

نسبت زن به مرد ۲٫۵ به ۱ است. محل مورد علاقه منطقه پیشانی- گیجگاهی است.

ناحیه مبتلا حدود نامنظم و زاویه‌دار دارد و تراکم مو عموما کم شده است.

اما محل درگیر هیچگاه مثل ریزش موی منطقه‌ای بدون مو نمی‌باشد.

شیوع آن در اختلالات اضطرابی وافسردگی و همچنین اختلالات وسواسی بیشتر است.

بررسی آزمایشگاهی

در بیماری که با ریزش موی منتشر مراجعه کند، بر اساس شرح حال و سابقه ، اگر مشکوک به بیماری زمینه‌‌‌‌‌‌ای باشد آزمایشات از

نظر کم خونی ، مشکلات تیروئید و … انجام می‌شود.

و بر اساس بقیه انواع ریزش مو آزمایشات تاییدی آنها انجام می‌شود.

برای بررسی قارچ آزمایش هیدروکسید پتاسیم و برای ریزش مو‌های موضعی بدخیم ، نمونه‌ برداری از پوست سر انجام می‌شود.

در زنان با طاسی آندروزژنیک که همراه با علایم آندروژنیسم (سبوره ،آکنه ، پرمویی ، بزرگی کلیتوریس ، افزایش میل جنسی و …)

هستند باید آزمایشات هورمونی زیر انجام شود:

تعیین سطح سرمی DHEA-S ، تستوسترون کل سرم ، پرولاکتین و همچنین آزمایشات تیروئید و LH,FSH تخمدان.